Po imprezie Przez Samantę G. Lynn i ja schodziliśmy na parter, aby pójść na lunch do naszego ulubionego pobliskiego lokalu. Winda zatrzymała się na piątym piętrze i wsiadł totalny korporacyjny dupek. Znasz ten rodzaj; nosił tylko garnitury szyte na miarę i zaczynał od trzech tysięcy. Taki, który nie przyznałby się do twojego istnienia, gdyby nie usłyszał słowa „proszę pana” na końcu każdego zdania. Jego wytwórnia brzmiał: Asystent asystenta dyrektora generalnego ds. marketingu. Tak, był „szwagierem” dużego garnituru. Dwudziestojednoletni, świeżo po ślubie, absolwent jakiejś szkoły biznesu Ivy League. „Dzień dobry, panie Hines”. Skuliliśmy się z tyłu prawie pustej windy. Wsiadł i skinął...
643 Widoki
Likes 0